آیا همه کسانی که ازهوش بهر بالایی برخوردارند در زندگی موفق هستند؟
چرا افرادی که دارای هوش بهر بالایی هستند در عرصه های مختلف موفق عمل نمی کنند؟
بیش ار دو دهه ار مطرح شدن هوش عاطفی یا هیجانی به جای هوش بهر ( IQ) می گذرد و مد تهاست که در کشورهای پیشرفته برای استخدام افراد به جای در نظر گرفتن ( (IQ صرف به (EQ) یا هوش هیجانی و عاطفی آنها نیز توجه می شود.
زیرا امروزه مشخص شده اگرتنها هوش عمومی بالاباشد، بدون داشتن مهارت های اجتماعی و ارتباط فردی ومیان فردی بالا، موفقیت حاصل نمی شود. چه بسا افراد تحصیل کرده با هوش بهر بالایی که در سمت های معمولی مشغول به کارند و افراد دارای هوش بهر پایین تر رئیس آنها می باشند. همچنین زندگی های بسیاری را می توان یافت که افراد با هوش عمومی بالا و تحصیلات خوب در روابط عادی و روزمره ی زندگی موفق عمل نمی کنند و در زندگی شخصی و اجتماعی خود نیز از موفقیت های لازم برخوردار نیستند.
هوش هیجانی مجموعه ای از صفات است که باعث میشود آنهایی که مهارت هیجانی دارند، احساسات خود را به خوبی بشناسند، آنها را به طور مؤثر بیان و کنترل کنند. همچنین احساسات دیگران را درک و به طرز اثر بخشی با آنها برخورد نمایند.
این نوع آدمها در هر حیطه ای از زندگی ممتازند، خواه در روابط عاطفی و صمیمانه و خواه در قواعد نا گفته ای که در خط مشی سازمانی به پیشرفت می انجامد. آنها که مهارت های هیجانی رشد یافته ای دارند، در زندگی خویش خرسند و کار آمدند و عادات فکری آنها موجب می شود افرادی مولد و کار آمد باشند. (هوش هیجانی دانیل گولمن، نسرین پارسا ۱۳۸۰)
هوش هیجانی قابل آموزش و رشد است. از کودکی می توان آن را رشد داد و تقویت نمود. در بسیاری از کشورها از سنین کودکی و ابتدایی افراد در معرض فعالیت های مختلف برای رشد این مهارت قرار می گیرند. به طور خلاصه آنها که هوش اجتماعی و هیجانی بالایی دارند، در برقراری ارتباط خانوادگی و اجتماعی موفق تر عمل می کنند. آنها احساسات خود را جرأت مندانه ابراز می کنند، قدرت مدیریت بالایی دارند، مسئولیت کارهای خود را می پذیرند و به دنبال مقصر نمی گردند.
نظرات شما عزیزان:
آمار
وبلاگ:
