باز هم چشمم که در چشمت افتاد خود را گم کردم .پاک خود را باختم و دستپاچه شدم ،

نمیدانم چرا وقتی برای لحظه ای تو را نگاه میکنم انقدر دستپاچه میشوم و با عجله

 نگاهت میکنم که تصور دوباره ی چهره ات برایم مشکل میشود چقدر نگاهت مرا به خود

میخواند، چقدر این اندک لحظه های دیدار برایم با ارزش و خواستنیست ،اما افسوس که

میدانم همه چیز تنها در این یک نگاه خلاصه میشود .از اینکه به یاد می اورم با تو بودن

برایم محال و دست نیافتنیست تنم میلرزد و غم وجودم را فرا میگیرد،میدانم که اگر

بدانی من به عشق در تو مینگرم همین نگاه که تنها امید من است از من دریغ میکنی

بخاطر همین است که همین نیم نگاه را از چشمان نافذ تو میدزدم تا راز نگاهم پیش

 چشمان تو فاش نشود. وجودم صدای پایت را خوب میشناسد، با شنیدن صدای پایت

بجای خود میخکوب میشوم،قلبم به شماره می افتد،نفس در سینه ام حبس میشود

و دهانم خشک و پاهایم میلرزد. هرچه صدای قدمهایت نزدیکتر میشود من ملتهب تر

میشوم وقتی نگاهم به نگاهت وصل میشود اتش میگیرم. شاید هم میدانی که باید

زمان این نگاه را کوتاه نگه داری تا اسیر شعله های این اتش نشوی !!

اما از لحظه ای که نگاهت از نگاهم بریده میشود دلم همچون مرغ سرکنده بال و پر میزند

و روحم اماده قالب تهی کردن میشود ، انقدر در دل به راه رفتنت چشم میدوزم تا از

دیدگانم محو شوی . از اینکه بار دیگر نگاهم به نگاهت اشنا شد مست و مغرورم و

ساعتها نگاهت را در ذهن مرور میکنم و باز زندگی میکنم به امید روزی که مرا ملتهب

کنی وبه اتشم بکشی و خاکسترم را بر باد دهی ، اما دوست دارم تا زنده ام از اتش تو

بسوزم و خاکستر شوم و باز به عشق نگاه تو جان بگیرم اما از این میترسم که زمانه

به رسم روزگار لذت اخرین نگاه را از من سلب کند!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: